Tadeusz Borowski był polskim pisarzem, poety i eseistą urodzonym 12 listopada 1922 roku w Ziębicach w Polsce. W czasie II wojny światowej został deportowany wraz z rodziną do obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau, gdzie przebywał w latach 1943-1945.
Po wojnie Borowski pracował jako dziennikarz, a także działał w Polskiej Partii Robotniczej. W 1949 roku wydał swoją pierwszą książkę, zbiór opowiadań pt. „Pożegnanie z Marią”, który odniósł duży sukces.
W latach 50. Borowski kontynuował swoją działalność literacką, pisząc opowiadania, eseje i poezje. W 1951 roku opublikował swoją drugą książkę, „Śmierć młodego nauczyciela”, a w 1959 roku „Opowiadania o zwykłych rzeczach”. W swoich dziełach Borowski często podejmował tematykę wojenną i obozową, opisując życie i cierpienia ludzi w czasie II wojny światowej.
Niestety, Borowski zakończył swoje życie samobójstwem 1 lipca 1951 roku, skacząc pod pociąg. Przyczyny tego dramatycznego wydarzenia są niejasne, jednak wiadomo, że pisarz zmagał się z problemami osobistymi i depresją. Jego dorobek literacki, choć niewielki, jest uznawany za jedno z najważniejszych dzieł literatury obozowej i jedną z najbardziej przerażających relacji o życiu w obozach koncentracyjnych.